Bezoek uit Holland
Door: Niels van den Brom
Blijf op de hoogte en volg Niels
30 Maart 2014 | Gambia, Brufut
Vorige week vrijdag was het dan zo ver, mijn vader en Wanda kwamen vakantie vieren in The Gambia. Een vakantie zoals weinig toeristen hem zullen mee maken.
Tijdens hun verblijf heb ik zoveel mogelijk geprobeerd het echte Gambia te laten zien. Niet de toeristische plekken, de standaard excursies(op een paar na) en de overvolle stranden maar juist de lokale dingen. Dingen die een vakantie speciaal maken.
Zaterdag zijn we naar Tujereng beach geweest. Een strand waarvan zelfs mensen die in Tujereng wonen niet weten dat het er is. Na een hobbelig ritje met Wanda voorin en mijn vader achterin de Nissan kwamen we aan bij het laatste stukje van de weg naar het strand. Mul zand, gaten, riet en voor auto’s zonder 4x4 onbegaanbaar. Normaal komen we er wel door heen maar vandaag ging dat wat lastig. Je raadt het al, we zaten vast. Gelukkig waren Wies en Wouter ook mee en kon Wies door het riet met de andere Nissan naar een stukje vaste grond rijden om mij eruit te trekken. Eenmaal op het strand, wat voor mijn vader met zijn prothese lastiger was dan gedacht, was het tijd voor genieten. Na wat verse jus d’orange, water en in de middag een paar koude drankjes hebben we heerlijk gegeten op het strand. We hadden allemaal Butterfish en het was al snel duidelijk dat Wanda en mijn vader fan waren.
Op de terugweg dachten we wel te weten hoe we terug moesten rijden dus ging ik voorop. 4x4 aan, lage gearing en gaan. Aan het einde van het pad wachtte ik op Wies. Maar na een paar tellen wachten werd het duidelijk dat Wies niet kwam. Nu was het haar beurt om eruit getrokken te worden. Maargoed, het blijft Afrika.
Zondag hebben we de enige echte toeristische activiteit ondernomen. We zijn naar Bakau gereden om daar de krokodillen te zien en te aaien. Wanda zei in de auto al dat ze de krokodillen niet aan ging raken maar toen we er uiteindelijk waren kon ze het toch niet laten. Misschien kwam dat ook omdat ze dacht dat het een nep krokodil was met een motortje.
Na Bakau zijn we naar het strand in Brufut gereden waar ik in de morgen al langs was geweest om het een en ander te regelen. Daar aangekomen had Karl (eigenlijk Alkhalo) al stoelen en een tafel voor ons klaar gezet. Toen we zaten en de eerste drankjes op tafel stonden kwam hij met twee ligbedden voor Wanda en mijn vader. Ouders worden in The Gambia namelijk erg gerespecteerd en daarom mocht ‘daddy’ rusten.
Om 6 uur kwamen ook Wies en Wouter aan en nog een half uurtje later kwam het eten. Een echt Gambiaans gerecht met Butterfish, rijst, palmolie, pepers, groenten en allemaal heerlijke kruiden. Heel wat anders dan pizza op de strip of friet met een stukje vlees zoals veel toeristen eten. Na het eten kwam Bounty (iemand die voor de strandtent werkt) met hout aangelopen voor een kampvuur. Toen het vuur eenmaal goed brandde kwamen de djembé’s. Even later kwam er een groep mensen die op het strand waren bij ons zitten en hebben we een heerlijke, Afrikaanse avond gehad onder een prachtige sterrenhemel.
Maandag heb ik mijn project in Tujereng laten zien. Na alles van het project te hebben verteld zijn we naar mijn compound gereden om daar te eten. Ik had Sol gevraagd voor ons zijn meesterlijke Domoda te maken. Rijst, groente, vis in een soort pindasaus/soep. Margaret kwam ook bij ons zitten heeft met ons gegeten. Na een gezellige avond heb ik ze toen terug gebracht naar hun lodge.
Verder zijn we ook nog naar Brikama gereden om bij het project van Wies en Wouter te kijken. Daarna zijn we naar de markt gereden om daar een kijkje te nemen.
Vrijdag zat het er helaas al weer op. Wanda en mijn vader gingen terug naar Nederland. Nadat ik ze op het vliegveld heb afgezet ben ik door gereden naar huis om me om te kleden voor een bruiloft. De watchman van Paula en Maarten ging trouwen en ook wij waren uitgenodigd.
De rit naar de locatie toe was al een mooi avontuur. Een Nissan Patrol, gemaakt voor twee personen ging beladen met negen personen naar de bruiloft en ik mocht rijden. Met veel getoeter, zingen en klappen zijn we naar de bruiloft gereden waar we op werden gewacht door de broer van de bruid.
Na lang wachten op de bruidegom kon het feest beginnen. Maar een naar de moskee voor de ceremonie. Heel vreemd vonden wij het dat de bruid er niet bij was. Na wat gebrabbel in het Arabisch, uitdelen van blikjes frisdrank en een gebed was de ceremonie voldaan. Jibi was een getrouwd man. Maar nog steeds zonder vrouw op het feest.
Terug bij de compound begong een Gambiaanse band te trommelen op een lege jerrycan en een uitgeholde kalebas (denk ik). Alle mensen gingen daar in een kring omheen staan en begonnen te klappen en te zingen. Wies, Wouter en ik vonden het prachtig want zo blij, feestelijk en uitbundig kennen wij het niet. Op de bruiloft waren ook heel veel kinderen aanwezig die de aanwezigheid van toubabs natuurlijk onwijs interessant vonden. Overal waar wij gingen werden we gevolgd door een groep van minstens dertig kinderen.
Toen uiteindelijk de bruid kwam kon het feest echt beginnen. Ze zag er prachtig uit, mooie makeup, haar waar onwijs veel werk in was gestoken en een echte Gambiaanse, kleurrijke jurk. Na haar aankomst kwam al het eten tevoorschijn. Heerlijke Yassa, Domoda en Benechin kwamen voorbij en iedereen at van de zelfde schalen. Veel gepraat, gelach en blije gezichten maakte het een bijzondere ervaring.
Na het eten ging de muziek verder en kwam het feest nog meer op gang. Het feest ging ongeveer door tot een uurtje of 9 waarna Jibi weer naar huis ging en zijn vrouw op de compound van haar ouders bleef.
Een goede week met een feestelijke afsluiting. Heerlijk is het leven in Gambia!
Tijdens hun verblijf heb ik zoveel mogelijk geprobeerd het echte Gambia te laten zien. Niet de toeristische plekken, de standaard excursies(op een paar na) en de overvolle stranden maar juist de lokale dingen. Dingen die een vakantie speciaal maken.
Zaterdag zijn we naar Tujereng beach geweest. Een strand waarvan zelfs mensen die in Tujereng wonen niet weten dat het er is. Na een hobbelig ritje met Wanda voorin en mijn vader achterin de Nissan kwamen we aan bij het laatste stukje van de weg naar het strand. Mul zand, gaten, riet en voor auto’s zonder 4x4 onbegaanbaar. Normaal komen we er wel door heen maar vandaag ging dat wat lastig. Je raadt het al, we zaten vast. Gelukkig waren Wies en Wouter ook mee en kon Wies door het riet met de andere Nissan naar een stukje vaste grond rijden om mij eruit te trekken. Eenmaal op het strand, wat voor mijn vader met zijn prothese lastiger was dan gedacht, was het tijd voor genieten. Na wat verse jus d’orange, water en in de middag een paar koude drankjes hebben we heerlijk gegeten op het strand. We hadden allemaal Butterfish en het was al snel duidelijk dat Wanda en mijn vader fan waren.
Op de terugweg dachten we wel te weten hoe we terug moesten rijden dus ging ik voorop. 4x4 aan, lage gearing en gaan. Aan het einde van het pad wachtte ik op Wies. Maar na een paar tellen wachten werd het duidelijk dat Wies niet kwam. Nu was het haar beurt om eruit getrokken te worden. Maargoed, het blijft Afrika.
Zondag hebben we de enige echte toeristische activiteit ondernomen. We zijn naar Bakau gereden om daar de krokodillen te zien en te aaien. Wanda zei in de auto al dat ze de krokodillen niet aan ging raken maar toen we er uiteindelijk waren kon ze het toch niet laten. Misschien kwam dat ook omdat ze dacht dat het een nep krokodil was met een motortje.
Na Bakau zijn we naar het strand in Brufut gereden waar ik in de morgen al langs was geweest om het een en ander te regelen. Daar aangekomen had Karl (eigenlijk Alkhalo) al stoelen en een tafel voor ons klaar gezet. Toen we zaten en de eerste drankjes op tafel stonden kwam hij met twee ligbedden voor Wanda en mijn vader. Ouders worden in The Gambia namelijk erg gerespecteerd en daarom mocht ‘daddy’ rusten.
Om 6 uur kwamen ook Wies en Wouter aan en nog een half uurtje later kwam het eten. Een echt Gambiaans gerecht met Butterfish, rijst, palmolie, pepers, groenten en allemaal heerlijke kruiden. Heel wat anders dan pizza op de strip of friet met een stukje vlees zoals veel toeristen eten. Na het eten kwam Bounty (iemand die voor de strandtent werkt) met hout aangelopen voor een kampvuur. Toen het vuur eenmaal goed brandde kwamen de djembé’s. Even later kwam er een groep mensen die op het strand waren bij ons zitten en hebben we een heerlijke, Afrikaanse avond gehad onder een prachtige sterrenhemel.
Maandag heb ik mijn project in Tujereng laten zien. Na alles van het project te hebben verteld zijn we naar mijn compound gereden om daar te eten. Ik had Sol gevraagd voor ons zijn meesterlijke Domoda te maken. Rijst, groente, vis in een soort pindasaus/soep. Margaret kwam ook bij ons zitten heeft met ons gegeten. Na een gezellige avond heb ik ze toen terug gebracht naar hun lodge.
Verder zijn we ook nog naar Brikama gereden om bij het project van Wies en Wouter te kijken. Daarna zijn we naar de markt gereden om daar een kijkje te nemen.
Vrijdag zat het er helaas al weer op. Wanda en mijn vader gingen terug naar Nederland. Nadat ik ze op het vliegveld heb afgezet ben ik door gereden naar huis om me om te kleden voor een bruiloft. De watchman van Paula en Maarten ging trouwen en ook wij waren uitgenodigd.
De rit naar de locatie toe was al een mooi avontuur. Een Nissan Patrol, gemaakt voor twee personen ging beladen met negen personen naar de bruiloft en ik mocht rijden. Met veel getoeter, zingen en klappen zijn we naar de bruiloft gereden waar we op werden gewacht door de broer van de bruid.
Na lang wachten op de bruidegom kon het feest beginnen. Maar een naar de moskee voor de ceremonie. Heel vreemd vonden wij het dat de bruid er niet bij was. Na wat gebrabbel in het Arabisch, uitdelen van blikjes frisdrank en een gebed was de ceremonie voldaan. Jibi was een getrouwd man. Maar nog steeds zonder vrouw op het feest.
Terug bij de compound begong een Gambiaanse band te trommelen op een lege jerrycan en een uitgeholde kalebas (denk ik). Alle mensen gingen daar in een kring omheen staan en begonnen te klappen en te zingen. Wies, Wouter en ik vonden het prachtig want zo blij, feestelijk en uitbundig kennen wij het niet. Op de bruiloft waren ook heel veel kinderen aanwezig die de aanwezigheid van toubabs natuurlijk onwijs interessant vonden. Overal waar wij gingen werden we gevolgd door een groep van minstens dertig kinderen.
Toen uiteindelijk de bruid kwam kon het feest echt beginnen. Ze zag er prachtig uit, mooie makeup, haar waar onwijs veel werk in was gestoken en een echte Gambiaanse, kleurrijke jurk. Na haar aankomst kwam al het eten tevoorschijn. Heerlijke Yassa, Domoda en Benechin kwamen voorbij en iedereen at van de zelfde schalen. Veel gepraat, gelach en blije gezichten maakte het een bijzondere ervaring.
Na het eten ging de muziek verder en kwam het feest nog meer op gang. Het feest ging ongeveer door tot een uurtje of 9 waarna Jibi weer naar huis ging en zijn vrouw op de compound van haar ouders bleef.
Een goede week met een feestelijke afsluiting. Heerlijk is het leven in Gambia!
-
30 Maart 2014 - 18:04
Chris:
Geniaal verhaal weer :-). -
30 Maart 2014 - 18:53
Daniëlle Bouwman:
Weer heerlijk om te lezen Niels wat je allemaal mee maakt daar.
Geniet van je avontuur.
-
31 Maart 2014 - 15:13
Kees:
Hi man,
Ben blij dat je het leuk hebt gehad met papa en Wanda. Ook zij vonden het geweldig. Zeker omdat ze ook wat van je projecten hebben gezien.(We hadden al een en ander gehoord van Lies.)
Maar ik ben ook blij dat je weer een verhaal hebt. Ik kijk altijd uit de verhalen over je avonturen, heerlijk.
Lieve groet uit Zeist,
Kees
-
31 Maart 2014 - 15:41
Mams:
Hoi lief
Zoals Kees al zei hebben we hele leuke verhalen van lies gehoord over jullie week, blij voor je dat je tijd vrij kon maken om wat je zei het echte Gambia te laten zien! Over 2 weken zitten wij in Toscane ook een leuk vooruitzicht maar wat zou ik graag bij je om een hoekje willen gluren:) Heerlijk om te horen dat alles zo goed gaat (als je maar niet blijft ;( ) dikke kus en tot horens xxx -
31 Maart 2014 - 17:33
Henk Eijlers:
Hi Niels,
Weer een prima verhaal. Leuk dat je vader dit alles heeft meegemaakt. Ik zal hem dezer dagen bellen
om zijn verhalen te horen. Mét je moeder hoop ik dat je niet te veel vergambiaanst want dan kan je
straks in Holland niet meer aarden en raken we je kwijt. Met dit schrikbeeld voor ogen kan ik je melden
dat in Eemnes een nieuwe Chinees is geopend terwijl het restaurant om de hoek botervis op de menu-
kaart heeft staan. Daarnaast komt het fenomeen "vast zitten in de modder" hier ook relatief weinig voor en is de Eem krokodilvrij.
Er zijn dus genoeg reden om ook straks hier weer te kunnen aarden.
Lieve kleinzoon, ik wens je een heel fijne voortzetting van je verblijf in Afrika en veel succes met je werk.
We gaan, naar ik hoop, gauw weer van je horen.
Groet uit Eemnes,
Je opa -
31 Maart 2014 - 21:07
Adaeijlers:
Hoi leuke neef, zo willen we allemaal wel even bij je langs, wat een geweldig verhaal. Schrijf die recepten op, dan kun je ons een beetje Gambia laten proeven. Fijn dat alles zo naar wens gaat, heb het goed en hou het goed. Ik volg je, tot je volgende avontuur! XX Ada. -
04 April 2014 - 10:43
Ineke En Wim :
Hoi Niels, wat heerlijk dat je zo geniet ..en leuk om familie als dat moois te laten zien!
Kijken weer uit naar het volgende verslag..! Veel liefs en knuffel van ons. x -
11 April 2014 - 19:33
Opa En Oma:
Hoi Niels, hier 'n berichtje uit Hilversum. Hoe gaat het man? Jouw verhalen lezend hoeven we ons eigenlijk nietdruk te maken. Je moeder en Kees zijn samen met opa Henk op vakantie in Italië, maar dat weetje natuurlijk wel.Wij hebben samen nog een leuke(midweek) fietsvakantie in de Achterhoek gevierd.Nou kerel, de hartelijke groeten van ons en een knuffel van oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
