Het avontuur van een blanke in Afrika
Door: Niels van den Brom
Blijf op de hoogte en volg Niels
15 Februari 2014 | Gambia, Brufut
Mijn stage in The Gambia begint steeds meer vorm aan te nemen en alles begint steeds meer te wennen. Ik kan steeds beter tegen het weer en werk is in alle opzichten leuker en meer dan ik had verwacht. De mensen zijn allemaal erg vriendelijk. Deels omdat wij blank zijn en dat in hun ogen betekent dat we rijk zijn en geld hebben maar ook omdat alle mensen hier vriendelijk willen zijn. De Gambianen noemen The Gambia daarom ook The smiling coast of Africa en zeggen niet voor niets, No problem in The Gambia.
In Brufut, de plaats waar ik verblijf beginnen de mensen al aan ons te wennen en zeggen ze allemaal vriendelijk gedag. De kleine kindjes rennen vaak nog wel achter ons aan en roepen dan ‘Toubab toubab how are you? Touabab’. Ook willen ze dan allemaal een handje en rennen ze met een grote glimlach op hun gezicht weg en vertellen hun vriendjes trots dat ze een Toubab de hand hebben geschud. Toubab is hier het woord voor blanke en dat stamt af uit de tijd dat de Engelsen hier nog zaten. De Gambianen hadden toen als munteenheid de Dalasi maar deze was totaal niet waardevast waardoor de Engelsen besloten een eigen munteenheid te voeren in The Gambia, de toubab. Die naam is een beetje blijven hangen dus.
Het project waar we voornamelijk mee bezig zijn geweest is het project in Brikama. Hier zijn we bezig met het bouwen van een kleuterschool en een toiletgebouw. De bouw hebben we vanaf het eerste moment meegemaakt en nu al worden we baas genoemd en komt er van alles op ons bord om de bouw ook soepel te laten verlopen. Wij zijn verantwoordelijk voor het aansturen van de werkploeg en dat er genoeg materialen zijn. Ook beheren wij het stichtingsgeld en betalen wij de mensen uit wanneer nodig.
Twee andere projecten staan nog in de kinderschoenen en worden op dit moment uitgewerkt van schetsontwerp tot voorontwerp en definitiefontwerp. Daarna kan ook voor die projecten de bouw beginnen. In volgende blogs hier meer over.
De wegen hier zijn totaal niet wat je in Nederland tegen komt. In Nederland staat er groot in de krant als er een keer een koe op de weg loopt en hier is dat de normaalste zaak van de wereld. Koeien, geiten, mensen, alles loopt hier over de weg en niets gaat aan de kant. Ook is het zo dat wanneer er iemand voor je rijdt hij zomaar kan stoppen midden op de weg. Vervolgens gaat er een deur open, stappen er mensen in en uit en rijdt hij verder. Zonder enige waarschuwing of seintje. Een ander opvallend iets is de manier waarop ze hier de auto’s bepakken met spullen. Geen aanhanger of busje maar gewoon meters hoog op de auto. De hoogste die we gezien hebben is denk ik een meter of 4/5.
Hetgeen wat ons het meeste verbaasde was de weg naar Jambur. Hier gaat de vierbaans snelweg in een keer over in een zandpad. Zonder waarschuwing stopt de weg en moet je je reis voortzetten in het tempo van maximaal 40km/u. Best bizar.
Ook heb ik hier een telefoonnummer wat bij jullie nog niet bekend is. Dat telefoon nummer is +2207794512. Als jullie mij willen bereiken kan je dat het beste op dit nummer doen want dit check ik het meest.
Hieronder heb ik wat foto’s bijgevoegd waarin jullie een idee krijgen van mijn verblijf hier in The Gambia. Ik denk dat jullie de foto’s wel kunnen plaatsen bij de verhalen uit de eerste drie blogs. Zo niet, dan hoor ik dat graag.
Dit was het voor nu, ik denk dat het volgende blog wel weer even op zich zal laten wachten.
Njatodomandi
(Dit moet volgens Sol totziens zijn in het Mandinga, de Gambiaanse taal naast Engels)
In Brufut, de plaats waar ik verblijf beginnen de mensen al aan ons te wennen en zeggen ze allemaal vriendelijk gedag. De kleine kindjes rennen vaak nog wel achter ons aan en roepen dan ‘Toubab toubab how are you? Touabab’. Ook willen ze dan allemaal een handje en rennen ze met een grote glimlach op hun gezicht weg en vertellen hun vriendjes trots dat ze een Toubab de hand hebben geschud. Toubab is hier het woord voor blanke en dat stamt af uit de tijd dat de Engelsen hier nog zaten. De Gambianen hadden toen als munteenheid de Dalasi maar deze was totaal niet waardevast waardoor de Engelsen besloten een eigen munteenheid te voeren in The Gambia, de toubab. Die naam is een beetje blijven hangen dus.
Het project waar we voornamelijk mee bezig zijn geweest is het project in Brikama. Hier zijn we bezig met het bouwen van een kleuterschool en een toiletgebouw. De bouw hebben we vanaf het eerste moment meegemaakt en nu al worden we baas genoemd en komt er van alles op ons bord om de bouw ook soepel te laten verlopen. Wij zijn verantwoordelijk voor het aansturen van de werkploeg en dat er genoeg materialen zijn. Ook beheren wij het stichtingsgeld en betalen wij de mensen uit wanneer nodig.
Twee andere projecten staan nog in de kinderschoenen en worden op dit moment uitgewerkt van schetsontwerp tot voorontwerp en definitiefontwerp. Daarna kan ook voor die projecten de bouw beginnen. In volgende blogs hier meer over.
De wegen hier zijn totaal niet wat je in Nederland tegen komt. In Nederland staat er groot in de krant als er een keer een koe op de weg loopt en hier is dat de normaalste zaak van de wereld. Koeien, geiten, mensen, alles loopt hier over de weg en niets gaat aan de kant. Ook is het zo dat wanneer er iemand voor je rijdt hij zomaar kan stoppen midden op de weg. Vervolgens gaat er een deur open, stappen er mensen in en uit en rijdt hij verder. Zonder enige waarschuwing of seintje. Een ander opvallend iets is de manier waarop ze hier de auto’s bepakken met spullen. Geen aanhanger of busje maar gewoon meters hoog op de auto. De hoogste die we gezien hebben is denk ik een meter of 4/5.
Hetgeen wat ons het meeste verbaasde was de weg naar Jambur. Hier gaat de vierbaans snelweg in een keer over in een zandpad. Zonder waarschuwing stopt de weg en moet je je reis voortzetten in het tempo van maximaal 40km/u. Best bizar.
Ook heb ik hier een telefoonnummer wat bij jullie nog niet bekend is. Dat telefoon nummer is +2207794512. Als jullie mij willen bereiken kan je dat het beste op dit nummer doen want dit check ik het meest.
Hieronder heb ik wat foto’s bijgevoegd waarin jullie een idee krijgen van mijn verblijf hier in The Gambia. Ik denk dat jullie de foto’s wel kunnen plaatsen bij de verhalen uit de eerste drie blogs. Zo niet, dan hoor ik dat graag.
Dit was het voor nu, ik denk dat het volgende blog wel weer even op zich zal laten wachten.
Njatodomandi
(Dit moet volgens Sol totziens zijn in het Mandinga, de Gambiaanse taal naast Engels)
-
15 Februari 2014 - 14:13
Lars En Joni :
Leuk om te lezen!! Zo te zien heb je het prima naar je zin daar! Kom je nog wel terug? :-P
Succes en we wachten af tot het volgende verhaal!
Xx -
15 Februari 2014 - 16:32
Anita:
Hai mop,
Leuk om te lezen en er wat foto's bij te zien dan kan je een beetje meevoelen hoe het daar is.
Klopt t nummer wel wat je hebt opgeschreven? Ik heb hier een ander nummer.
Hier gaat t allemaal z'n gang, we zijn goed bezig met schaatsen en hebben er vandaag weer een brons en een zilver bij :)
Is t zo dat je vandaag en morgen een beetje kan uitrusten en naar t strand kan gaan ofzo? Kijk uit naar je volgende verhaal, succes en een hele dikke kus xxx -
15 Februari 2014 - 16:41
Henk Eijlers:
Hi Niels,
Wat een leuk verslag. Geweldig om te lezen dat je het erg naar je zin hebt en nuttig en leerzaam werk kan doen. Ook leuk dat je als blanke zo'n aanzien geniet bij de inheemse bevolking.
Ik wens dat dit alles zich in dezelfde lijn voortzet en zie met belangstelling uit naar de volgende berichten. Je hebt waarschijnlijk geen tijd om aandacht te schenken aan de heer Pfeiffer die toch met je is meegereisd naar Gambia. Ik hoop dat hij verdwaalt in de jungle en zodoende jou dus geen overlast meer kan bezorgen.
Veel groeten vanuit een stormachtig Eemnes,
Je opa -
15 Februari 2014 - 17:35
Marja:
leuk Niels, je opa zorgt wel dat wij het lezen, heerlijk dat je het zo naar je zin hebt.Een prachtig avontuur, groeten uit Drente -
15 Februari 2014 - 19:10
Ineke En Wim :
Hè Niels, wat fijn dat het goed gaat daar! geen heimwee..!!
Mooie plaatjes en blijf schrijven.. we genieten en leven mee.
Succes en knuffel x
Ineke en Wim -
16 Februari 2014 - 07:07
Maud:
Hawaii niels,
Ik ben blij te horen da je zo leuk hebt.
Ik heb ook nog wat verhalen van Anita gehoord en ze zij dat je het onwijs leuk hebt,
Daar heb ik blij om.
Ik spreek je snel xxxxxx maud
-
16 Februari 2014 - 09:21
C & A:
Hoi Niels, hier even een berichtje uit Hilversum.
Leuk dat je het zo naar je zin hebt, en dat jullie werk daar zo gewaardeerd wordt.
Van je verhalen genieten we geweldig.
Tot de volgende keer. Groetjes van ons beiden en een pakkerd van oma. -
16 Februari 2014 - 23:02
Hanny & Vokko:
Hoi Niels,
Van mijn neef jouw opa Henk hoorden we van je stage in Gambia.
We wensen je heel veel succes en volgen je avontuur.
Een mooie tijd aldaar.
Groet uit Heemstede,
Hanny en Volkert Jan. -
17 Februari 2014 - 15:14
Mike:
Nelis,
Dus letterlijk daar onder het mom van: 'Ik heb meer bagage op mijn auto, dan jij op je rug!' :P
Goed bezig daar, ben je alleen maar mensen aan het werk aan het zetten of doe je zelf ook nog eens wat? Veel succes daar vriend!
PS; kun je ook facetimen dan enzo?
Mike -
20 Februari 2014 - 10:56
John:
Hey Niels,
Klinkt top allemaal blij dat het goed gaat en het is naturlijk voor een prachtig doel
groet Johnny en Aukje -
20 Februari 2014 - 15:07
Lisanne:
yoo bro!
Fijn dat het allemaal goed gaat. Ik geniet van je verhalen en iedere keer als ik je even mis lees ik het nog een keertje! Misschien kunnen we binnenkort een keertje skypen. Lijkt me enig
Hele dikke zoen van je zusje xxxxxxx -
28 Februari 2014 - 12:25
Ada Eijlers:
Hoi bobdebouwer, ik vol g je maar ben hier niet zo handig in, vandaar nu pas een reactie. Geweldig, een echt avontuur! Ik blijf je volgen. Bedenk dat je straks thuis weer hoofdzakelijk tussen blanken leeft, maar bizonder blijf je. Bouw lekker door en geniet tussen de bedrijven door. Liefs, ada
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
