Bijna thuis
Door: Niels van den Brom
Blijf op de hoogte en volg Niels
20 Juni 2014 | Gambia, Brufut
Het Gambia avontuur zit er bijna op! Na bijna 5 maanden leven, wonen, werken en genieten ziet het er naar uit dat ik op 12 juli weer voet op Nederlandse bodem zet. Nu mijn ticket is geboekt, leef ik naar 11 juli toe. Waar het ruim 4 maanden niet zeker was wanneer ik precies terug zou gaan staat het nu vast.
De afgelopen weken waren erg leuk. Op 30 mei kwam Lisanne langs met Dave. Hun eerste vakantie samen en dan de hele tijd opgescheept zitten met een vervelende broer die van alles wil laten zien! Gelukkig vonden Dave is Lisanne dat helemaal niet erg en vonden ze alles wat ik wilde laten zien even leuk.
Het toppunt van hun verblijf in Gambia was denk ik Jinack, een eiland in het noorden van Gambia. Maarten moest daar heen voor onderhoud aan een eerder gebouwd project. Op vrijdag vertrokken we met Maarten, Wouter, Wies en haar ouders en ons drieën naar Jinack. Vanuit de taxi die ons naar Banjul bracht, stapte we in een privé bootje dat ons verder bracht. Vanaf zee was het uitzicht op het eiland prachtig en na 45 minuten in een schommelende boot konden we de pracht en praal van het eiland met vaste grond onder de voeten bewonderen. De mannen mochten zelf van de boot af komen waar de vrouwen van de boot werden getild door Bamba. Bamba is een oud werknemer van de stichting en het enige dat hij uit die tijd onthouden heeft zijn de volgende, legendarische woorden; Lekkere kontje. Dus terwijl de vrouwen, met hun lekkere kontje, van de boot werden getild konden de mannen de boot verder leeg halen.
Na alle spullen van boord gehaald te hebben was het tijd voor pils. Een lekkere koude rakker op het strand. Na de verlate lunch bedacht Maarten dat het misschien wel een goed plan was om vandaag al te beginnen met het onderhoud zodat we later in het weekend meer tijd hadden voor andere dingen. Na het onderhoud en een rondleiding voor de vakantiegangers was het tijd voor meer pils, spelletjes, eten en een kampvuur aan het strand. S’avonds konden we genieten van een prachtige zonsondergang terwijl we met twee djembe’s, Dave op de gitaar en een warm kampvuur muziek aan het maken waren. Tegen de klok van 12 druppelde er steeds meer mensen af en uiteindelijk bleven Wouter en ik over bij het warme kampvuur.
Omdat we de hele avond nog geen last hebben gehad van muggen en kou besloten we op het strand te slapen. Op mijn strandbedje met kussen heb ik mijn ogen dicht gedaan en ben ik onwijs lekker in slaap gevallen. De combinatie van een kalme oceaan en een knisperend kampvuurtje is perfect voor een goede nacht. Toen ik het een paar uur later toch wat fris kreeg en mijn bedje dichter bij het vuurtje wilde zetten zag ik dat Wouter dat zelfde ook al had gedaan. Even snel wat meer hout op het vuur en slapen maar! Een echte aanrader dus!
De volgende dag hebben een ander project van de stichting bezocht. Een boerderij waar uiteindelijk de kosten voor onderhoud van het ziekenhuis uit moeten worden gegenereerd. Ook naar dit project moesten we met de boot. De zelfde boot lag op ons te wachten. Na het instappen werd ons ineens duidelijk dat er in dezelfde boot nog eens 80 kinderen mee moesten om bij een ander eiland afgezet te worden. Een drukte van jewelste maar een leuke, echt Gambiaanse ervaring.
De avond die volgde verliep het zelfde als die daarvoor. Het enige verschil was dat ik nu aan de kustlijn te vinden was met een biertje, een hengel, rotte en stinkende garnalen en soms iemand die even kwam kijken. Na een half uurtje had ik beet. Een catfish! Nadat ik de vis liet zien aan Bamba vertelde hij me dat hij nog wel trek had en de vis op het kampvuur klaar wilde maken. Zo gezegd, zo gedaan. Hij liever dan wij. Na twee uur vissen, 4 catfish later vond ik het mooi geweest en heb ik me bij het gezelschap gevoegd om vervolgens weer op het strand te slapen.
De volgende dag zat het er alweer op. Terug naar Brufut om daar nog een laatste paar dagen te genieten van het bezoek van Lisanne en Dave en hun vakantie.
Lisanne en Dave zijn nu alweer een week weg en voor mij gaat het ‘gewone’ Gambiaanse leven weer door. Nog drie weekjes en ik ben er weer. Dan kan ik de verhalen levendig en live vertellen aan de mensen thuis. Iets waar ik ook wel weer naar uit kijk!
Tot over drie weken allemaal!
De afgelopen weken waren erg leuk. Op 30 mei kwam Lisanne langs met Dave. Hun eerste vakantie samen en dan de hele tijd opgescheept zitten met een vervelende broer die van alles wil laten zien! Gelukkig vonden Dave is Lisanne dat helemaal niet erg en vonden ze alles wat ik wilde laten zien even leuk.
Het toppunt van hun verblijf in Gambia was denk ik Jinack, een eiland in het noorden van Gambia. Maarten moest daar heen voor onderhoud aan een eerder gebouwd project. Op vrijdag vertrokken we met Maarten, Wouter, Wies en haar ouders en ons drieën naar Jinack. Vanuit de taxi die ons naar Banjul bracht, stapte we in een privé bootje dat ons verder bracht. Vanaf zee was het uitzicht op het eiland prachtig en na 45 minuten in een schommelende boot konden we de pracht en praal van het eiland met vaste grond onder de voeten bewonderen. De mannen mochten zelf van de boot af komen waar de vrouwen van de boot werden getild door Bamba. Bamba is een oud werknemer van de stichting en het enige dat hij uit die tijd onthouden heeft zijn de volgende, legendarische woorden; Lekkere kontje. Dus terwijl de vrouwen, met hun lekkere kontje, van de boot werden getild konden de mannen de boot verder leeg halen.
Na alle spullen van boord gehaald te hebben was het tijd voor pils. Een lekkere koude rakker op het strand. Na de verlate lunch bedacht Maarten dat het misschien wel een goed plan was om vandaag al te beginnen met het onderhoud zodat we later in het weekend meer tijd hadden voor andere dingen. Na het onderhoud en een rondleiding voor de vakantiegangers was het tijd voor meer pils, spelletjes, eten en een kampvuur aan het strand. S’avonds konden we genieten van een prachtige zonsondergang terwijl we met twee djembe’s, Dave op de gitaar en een warm kampvuur muziek aan het maken waren. Tegen de klok van 12 druppelde er steeds meer mensen af en uiteindelijk bleven Wouter en ik over bij het warme kampvuur.
Omdat we de hele avond nog geen last hebben gehad van muggen en kou besloten we op het strand te slapen. Op mijn strandbedje met kussen heb ik mijn ogen dicht gedaan en ben ik onwijs lekker in slaap gevallen. De combinatie van een kalme oceaan en een knisperend kampvuurtje is perfect voor een goede nacht. Toen ik het een paar uur later toch wat fris kreeg en mijn bedje dichter bij het vuurtje wilde zetten zag ik dat Wouter dat zelfde ook al had gedaan. Even snel wat meer hout op het vuur en slapen maar! Een echte aanrader dus!
De volgende dag hebben een ander project van de stichting bezocht. Een boerderij waar uiteindelijk de kosten voor onderhoud van het ziekenhuis uit moeten worden gegenereerd. Ook naar dit project moesten we met de boot. De zelfde boot lag op ons te wachten. Na het instappen werd ons ineens duidelijk dat er in dezelfde boot nog eens 80 kinderen mee moesten om bij een ander eiland afgezet te worden. Een drukte van jewelste maar een leuke, echt Gambiaanse ervaring.
De avond die volgde verliep het zelfde als die daarvoor. Het enige verschil was dat ik nu aan de kustlijn te vinden was met een biertje, een hengel, rotte en stinkende garnalen en soms iemand die even kwam kijken. Na een half uurtje had ik beet. Een catfish! Nadat ik de vis liet zien aan Bamba vertelde hij me dat hij nog wel trek had en de vis op het kampvuur klaar wilde maken. Zo gezegd, zo gedaan. Hij liever dan wij. Na twee uur vissen, 4 catfish later vond ik het mooi geweest en heb ik me bij het gezelschap gevoegd om vervolgens weer op het strand te slapen.
De volgende dag zat het er alweer op. Terug naar Brufut om daar nog een laatste paar dagen te genieten van het bezoek van Lisanne en Dave en hun vakantie.
Lisanne en Dave zijn nu alweer een week weg en voor mij gaat het ‘gewone’ Gambiaanse leven weer door. Nog drie weekjes en ik ben er weer. Dan kan ik de verhalen levendig en live vertellen aan de mensen thuis. Iets waar ik ook wel weer naar uit kijk!
Tot over drie weken allemaal!
-
20 Juni 2014 - 18:49
Ineke En Wim :
Lieve Niels, hier nog even een berichtje.. dank je wel weer voor de mooie foto's !
prachtige herinneringen ...belevenissen etc. etc. alles neem je mee in je hoofd en hart.
Misschien nog eens een keer terug?
Geniet nog even van je weken daar ...
Opa telt volgens mij de dagen af ... !
Knuffel van ons
Ineke en Wim -
23 Juni 2014 - 21:22
Henk Eijlers:
Hallo Niels,Toevallig hoorde ik vandaag dat je weer een nieuw blog hebt geschreven. Er gaat een zekere gewenning ontstaan en dat is m.i niet goed. Met veel plezier heb ik je verhaal gelezen en, aangevuld met de mondelinge belevenissen en foto's van Lisanne en Dave heb ik nu een beetje beeldvorming van jouw leven daar.
Je hebt een prachtige tijd beleefd in Gambia maar je bent reeel genog om te beseffen dat dat niet eindeloos door kan gaan. Ik ben er van overtuigd dat je na je terugkomst je gewone Nederlandse leven weer goed zult kunnen oppakken. Ik zal daar graag een bijdrage aan leveren. Met mij is alles prima, ik geniet van mijn tuin en alle contacten die ik hier heb. Uiteraard verheug ik me op je terugkomst. We hebben heel wat uren nodig om bij te praten en plannen te maken voor de toekomst.
Heb nog een paar fijne weken in Gambia en een goede terugreis,
Groet uit Eemnes waar de hortensia's uitbundig, ja zelfs bijna tropisch bloeien,
Je opa
-
01 Juli 2014 - 16:57
Brigit:
Hoi Niels,
Wat een prachtige ervaring! Alle foto's doorgebladderd, veel wow's, wat een mooi land.
Leuk om even van je belevenissen mee te genieten.
Het zal misschien weer even vreemd zijn in Nederland en zult wel met een andere blik kijken naar dit gekke landje.
Groeten van Brigit en natuurlijk ook van Arthur -
08 Juli 2014 - 09:14
Ada Eijlers:
Hallo Niels, weer een mooi verhaal, het laatste alweer. Veel sterkte met het afsluiten van jouw gedeeltevan het project en al het zoenen en omarmen, alle laatste biertjes en lekkere etentjes. Weet dat er hier erg naar je wordt uitgekeken, dat helpt. Een goede terugreis, tot binnenkort, liefs Ada (jammer dat je net de larense kermis mist)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
